04-08-2014 19:01
Gisteren een vrij dagje en niet naar de opvang gegaan. Vandaag rond 14u kwam ik toe op de refugio. Zoals gewoonlijk even geknuffeld met Achilles en dan even iets drinken aan de eettafel. Nu is er sinds een paar dagen een klein dametje in de opvang, wat een scheetje van een hondje! Een allemansvriend(in) die niets liever doet dan geknuffeld worden en likjes geven. Heb haar even op schoot genomen (ze past er net op) en happy dat ze was :). Het is echt een knuffel. Heb haar terug op de grond gezet, men spullen weggezet en was klaar om mee te helpen. Er werd me gevraagd een paar honden van beneden naar boven te brengen die binnenkort moesten vliegen. Er zaten een paar leuke puppy's bij maar ook 3 erg bange hondjes, 2 van hun waren zo bang dat ze echt aanvielen als we ze wouden meenemen naar boven. Het derde hondje was een klein zwart hondje. Toen een van de werknemers har wou oppakken begon ze te schreeuwen en te janken, alsof hij haar zou vermoorden. Ze kwam naar mij gerend en stond te trillen op haar pootjes. Zo bang, gewoon zo verschrikkelijk om te zien. Blijkbaar was haar angst vooral gericht naar mannen. In de dodingsstations werken vooral mannen dus dit heeft er veel mee te maken denk ik. Je ziet het vaak bij honden die uit zo'n dodingsstation komen dat ze bang zijn voor mannen. Ik heb het hondje dan opgenomen en naar boven gebracht, daar heeft ze nog even bij mij gezeten en nadien is ze even op onderzoek gegaan op de patio. Heb nog geholpen met het afwassen van de eetkommen en geknuffeld met een zieke puppy :). Toen ik samen met Melanie terug naar beneden ben gegaan heb ik knuffelige meisje van beneden nog even op schoot genomen. Ze viel zo in slaap tegen mij. Mijn hart smolt. Wat een prachtig beestje EN, ze kent haar bevelen, zit, wacht, pootje,... Een geweldige hond!
Ik heb Melanie afgezet op haar appartement omdat ze nog wat moest regelen. Ondertussen ging ik naar de sigarettenwinkel. Deze ging net open toen ik toekwam. Ik was net van plan te bestellen toen er plots 2 kleine Yorksshire- hondjes binnenliepen. Ze liepen weer buiten en liepen dan binnen in het restaurant naast de winkel en daar ook weer buiten. Ik vond het een beetje vreemd want er was niemand in de buurt die de eigenaar kon zijn van die hondjes. Ik ben de hondjes beginnen volgen en ze leken doelloos te lopen. Ik ben blijven volgen om te kijken of ze naar een huis toeliepen maar dat was niet het geval. Op een gegeven moment liepen ze recht de straat op en een auto moest remmen voor hun. Ik begon te lopen om de hondjes van de straat de halen en ik was net op tijd. De autobestuurder begon zijn gedult te verliezen en begon gewoon traatnverder te rijden alsof die dieren er niet stonden. Ik ben voor de auto gaan staan en heb die honden meteen opgenomen. Ik ben in snelpas beginnen stappen naar het appartement van Melanie. Geen idee wat ik anders moest doen met die honden. Onderweg heb ik aan mensen gevraagd of zij wisten van waar die honden kwamen maar geen geluk. Toen ik net met de honden binnenzat op het appartement werd er geroepen. OEF, het baasje van de honden. Blijkbaar had haar zoontje de deur laten openstaan en waren de honden ontsnapt. Eind goed al goed.
Groetjes Melissa
