Update vorige blogs / Ezro
Hey,
Hier ben ik weer. Het is enkele dagen stil geweest. Ik weet het. Ben de laatste dagen minder vaak op de opvang geweest.,of maar voor 2 uurtjes op de dag. Even denken, Crepe en Suzette zijn nog steeds op het goede pad, durven nog steeds uit de hand eten EN er is een kans dat ze geadopteerd worden (HOERA)! Een vrouw uit Denemarken zou hen graag adopteren. Ze is op de hoogte van hoe erg de situatie is en ze wil echt met hun werken. Supergoed nieuws, ik ben echt enorm blij. Nando het kleine pincherke is gereserveerd dus die vliegt ook binnenkort. Nobel zijn poot zit nog steeds in de gips (zal wel nog even duren) maar is nog steeds zijn vrolijke zelve. Julie (eigenlijk Kenza, ik noem haar gewoon zo ;p) is nog steeds men hartendiefje, ze doet niet liever dan op de schoot zitten, constant gewreven worden en knabbelen op mijn kin. Ze valt blijkbaar niet alleen bij mij in de smaak maar ook door de mannelijke honden die rondlopen, die proberen niet anders dan met haar te paren, een erg gewilde hond dus :).
Als laatste zijn er tot nu toe geen bosbranden meer geweest in de buurt. Zo... Dat was even een kleine UPDATE over de vorige blogberichten.
Nu zou ik het graag even hebben over Ezro. Hij zal hier nu zo'n 3 weken zijn denk ik. Wat ik merk is dat hij al enorm is opengebloeid. In het begin was hij doodsbang van een tuinslang en water. Nu is hij gewoon niet meer weg te houden van water. Hij heeft zen eigen hondenzwembadje en zit daar bijna zo'n hele dag in. Het meest tevreden is hij als je het water omhoog spat, dan hapt hij er naar, een heel komisch zicht. Hij amuseert zich echt door zo te ploeteren, en zit hij niet in het zwembad loopt hij te stoeien met Ella onze andere hond.
Ezro mag bij ons op bed slapen en in het begin bleef hij echt tussen mij en men vriend liggen. Nu ligt hij bij ons tot het licht uitgaat en dan gaat hij hem op de lekker frisse grond leggen. Dan denk ik bij mezelf dat elke hond er van droomt om op bed te mogen slapen, maar nee hoor, deze kwibus niet :p. In het begin lagen hier nog geen knuffeltjes in de slaapkamer en vond hij er niets beter op dan men pantoffel (stereotiep moment) bij hem te nemen. Nu heeft hij 2 knuffelratten en een knuffelkonijn, waarvan de meeste ondertussen al staartloos.
Ezro is echt een schat van een hond, hij komt nu echt aandacht vragen en aaien, maar als ik hem een kus op zijn kopje wil geven is hij weg, niet zo'n romanticus dus. Zijn enigste moment dat hij weer terug naar af is, is als we barbequen. Als de kolen aan het branden zijn is er geen probleem, maar vanaf er vlees op het vuur ligt begint hij in de lucht te ruiken, te bibberen, even heen en weer te lopen en dan is hij verdwenen. Hij gaat zich dan steeds verstoppen naast onze buitentrap in de struiken. Hij is er ook helemaal niet weg te krijgen, ik mag zijn naam roepen, snoepjes bijhebben, zijn knuffel,... geen haar op zen hoofd dat er aan denkt om uit zen veilige zone te komen. Ik heb hem de laatste keer eruit genomen en binnen in huis gezet. Ik voelde me zo slecht dat hij daar tussen die struiken zat te bibberen.
Op zulke momenten vraag ik mij echt af wat er met hem ooit gebeurt is. Ik weet dat de opvang hem heeft weggehaald op een wei/veld/tuin bij een (gekke) vrouw thuis die elke straathond die ze tegenkwam bij haar op dat veld zette en dat de honden daar echt moesten vechten voor hun eten (het feit dat hij dat heeft doorstaan merk je niet want Ezro eet vlot en schrokt niet). Mijn vermoeden is dat hij ooit een brand heeft overleefd. Het zou kunnen dat hij in een dodingsstation heeft gezeten maar het zou me verwonderen dat die vrouw daar honden zou zijn gaan halen. Sommige van die stationnen verbranden zelf nog de honden die zijn afgemaakt en heeft hij daarom zo'n angst van de geur van verbrand vlees? Ik weet het niet, maar het is echt door de geur en niet door de bbq zelf. Als we hem bijvoorbeeld een stuk vlees willen geven dat van de bbq komt kruipt hij weg of gaat hij lopen.
Ik zal nooit weten wat er gebeurt is en zal dit er gewoon moeten bijnemen. Misschien komt hij na een tijd ook van deze schrik vanaf. Ik neem hem zoals hij is en ik hou van hem, mijn ventje :).